[Aðalvalmynd] [Ljóð] [Sögur] [Æviskrá] [Dagbækur] [Bréf] [Náttúruvísindi]

Aldursröð ljóðmæla

Við gerð þessa lista hefur einkum verið stuðst við aldur handrita Jónasar og frumprentun kvæða. Enn fremur var tekið tillit til þess hvenær kvæða og vísna er fyrst getið í bréfum skáldsins og dagbókum, í bréfum samtíðarmanna hans, og á fundum Fjölnismanna þar sem upp var lesið það efni sem tímaritinu Fjölni var boðið til birtingar. Einnig var höfð hliðsjón af tilefni kvæða og vísna og þau látin ráða röðinni, kæmu ekki til önnur rök; til að mynda voru vísurnar Víti og Fremrinámar ársettar 1839, því þá kom Jónas á þær slóðir sem um er ort, en þær ekki birtar fyrr en 1845 í Fjölni. Um erfikvæði var hið sama látið gilda, farið eftir andlátsstund ef ekki eru til beinar vísbendingar um það hvenær þau kvæði urðu til, og þá gert ráð fyrir því að Jónas hafi ort þa u skömmu eftir það honum bárust andlátsfregnirnar.

Vafaatriða og undantekninga, frá þeim meginreglum sem lýst var hér að framan, er getið nánar við hvert ár. Í bréfum Jónasar finnast fáeinar vísur, án höfundarnafns, sem ekki er með vissu hægt að eigna skáldinu og þær því ekki teknar upp í skrána.

Hér að aftan eru prentuð upphöf kvæða og vísna, en innan sviga þau heiti sem Jónas sjálfur valdi þeim.

Ljóð samin á árunum:

1826 1827 1828 [1826-1828] 1829 1830 1831 1832 [1829-1832]
[1833-1834] 1835 1836 1837 1838 1839 1840 1841 1842
1843 [1843-1844] 1844 [1844-1845] 1845


Viðauki

Úr æsku
Frá Bessastaðaárum
Reykjavíkurárin fyrri
Kaupmannahafnarárin fyrri
Reykjavíkurárin síðari
Kaupmannahafnarárin síðari


[Aðalvalmynd] [Ljóð] [Sögur] [Æviskrá] [Dagbækur] [Bréf] [Náttúruvísindi]

1826

Dári, þú sem með degi löngum (Hebreska grammatik)

Til baka

1827

Þó landahringur bylgjum blám (Til Keysers)
Hér liggja sofin (Að bón Jóhanns Írnasonar)

Til baka

1828

Flýttu fjalla yfir brún (Sumardagsmorguninn fyrsta 1828)
Hvað man það undra (Galdraveiðin)
Vík hér að, vinur (Möðruvallasteinhús)

Til baka

1826-1828

Hæð veit eg standa (Batteríski syndarinn)
Hví svo þrúðgu þú (Dalabóndinn í óþurrknum)
Hví grátið þér (Ad matrem orbatam)
Hvurt ertu hniginn (Begyndelsen af Ossians Carricthura)
Þegi þú, vindur! (In aquilonem nocturnum)
Máat inn megin (Physica necessitas)
Hérna er ótækt heima að sníkja (Snyltegæsten)
Þú sem daglega líða leið (Skraddaraþankar um kaupmanninn)
Ír var alda (Ad amicum)
Hví með sárum þú (Cur me querelis)
Gelur nú gleði (Kvölddrykkjan)
Við skulum sól (Occidente sole)
Hví und úfnum (Undir annars nafni)
Líti eg um loftin blá (Lofsöngur)

Til baka

1829

Röðull brosti, rann að næturhvílu
Oxford, Basel, Erfurt, Salamanca
Hér sé friður! með heilsu þín
Hvi så mørk, o himmel, hvorfor græde! (19de juni 1829)
Ensom halvset af himlens sol (Ved en fest i Reikevig)
Þökk sé þér, vinur (Við burtför stiftamtmanns Hoppe)
Festlige, favre dage (Julesang for børn ved bal 1829)

Til baka

1830

Sér ei skáldið skip á öldu (Skipkoma, 1830)

Til baka

1831

Dagens herre stolt og skøn (Solhverv den 21. dec. 1831)

Til baka

1832

Bláa vegu/ brosfögur sól (Við dauða frú conferenceráðinnu G. Stephensen)
Hví viltu, andsvala

Til baka

1829-1832

Skjambi meður skollanef (Staka)
Missum ei það mikla happ (Marsvínareksturinn)
Mín er meyjan væna (La belle)
Man eg þig, mey! (Söknuður)
Vil du bytte himlens hal (Impromptu på bal)
Skønne pige
Sérattu Snæfells (Skrevet i N.K.s stambog)

Kvæðið Man eg þig, mey! er fyrirsagnarlaust í æskuljóðasyrpu Jónasar, en birtist í breyttri gerð í Fjölni 1843 og þá undir heitinu Söknuður.
Til baka

1833-1834

Ekki er kunnugt um neinn kveðskap eftir Jónas frá þessum árum.
Til baka

1835

Ísland! farsældafrón (Ísland)
Hvað er svo glatt sem góðra vina fundur (Vísur Íslendinga)
Mér er glatt í geðinu mínu, góðkunningi!

Til baka

1836

Gebðu mér bita' af borðum þínum
Hættu að gráta, hringaná (Eitt lítið sjónarspil)
Bíum, bíum,/ barnið góða!
Dunar í trjálundi, dimm þjóta ský (Meyjargrátur)
Sáuð þið hana systur mína
Snemma lóan litla í (Heylóarvísa)
Strandmyllan er hefðarhús
Gekk ég í Gribbskógi
Ólafur sjóla einn í borg
Nóg er í Nörskógi
Sá ég í Hárskógi
Fjárkonu hjá
Þarf eg einn að arka
Þá var eg ungur (Saknaðarljóð)

Kvæðin Bíum, bíum; Dunar í trjálundi; Sáuð þið hana systur mína og Heylóarvísa eru öll í sögubrotinu Grasaferð og var síðasttalda kvæðið prentað í Fjölni 1836. Þykir því sennilegt að kvæði þessi séu a.m.k. ekki yngri en frá árinu 1836.
Til baka

1837

Fýkur yfir hæðir og frostkaldan mel
Skein yfir landi sól á sumarvegi (Gunnarshólmi)
Heyri eg að kirkju (Dagrúnarharmur)
Eg er sá geisli (Alheimsvíðáttan)

Til baka

1838

Horfin er enn (Jónas Tómasson)
Í höfum norður (Kveðja Íslendinga til Alberts Thorvaldsens)

Til baka

1839

Þú stóðst á tindi Heklu hám (Til herra Páls Gaimard)
Nú er vetur úr bæ (Kveðja Íslendinga til séra Þorgeirs Guðmundssonar)
Þið þekkið fold með blíðri brá (Íslands minni)
Það er svo margt, ef að er gáð (Borðsálmur)
Heygður var eg í haugi
Bar mig á brenndum auri (Víti)
Reið ég yfir bárubreið (Fremrinámar)
Ein situr úti (Þökk Íslendinga til Alberts Thorvaldsens)

Draugsvísurnar Heygður var eg í haugi eru að líkindum ekki ortar fyrr en eftir að Jónas kom að Völvuleiði í Eyjafirði 26.6.'39. Þær birtust fyrsta sinni í Fjölni 1847 í þættinum Hreiðarshóll.
Til baka

1840

Hörðum höndum (Alþing hið nýja)

Kvæðisins Alþing hið nýja getur Jónas í bréfi til Konráðs Gíslasonar 6.3.'41. Tilefni þess var konungsúrskurðurinn um endurreisn alþingis sem birtur var 20.5.'40.
Til baka

1841

Det var sig engang en gammel mand (Kongens minde)
Skáld er eg ei, en huldukonan kallar (Hulduljóð)
"Dáinn, horfinn" - harmafregn!
"Hans undir rætur/ hverfðu tungu"
Hóla bítur hörkubál (Hart vor)
Sunnanvindur sólu frá (Sunnanvindur)
Nú er sumar í köldu kinn (Sumarhret)
Veðrið er hvurki vont né gott (Molla)
Búðaloka úti ein (Niðaþoka)
Móðir og faðir (Séra Stefán Pálsson)
Fanna skautar faldi háum (Fjallið Skjaldbreiður)
Hingað gekk hetjan unga (Aldarháttur)
Fundanna skært í ljós burt leið (Í gömlu leiði)
Skuggabaldur úti einn
Þetta blað er strax í stað
Skjótt hefir sól brugðið sumri (Bjarni Thorarensen)
Hvarmaskúrir harmurinn sári (Séra Þorsteinn Helgason)
Hvur veit nema komi svo
Skáldið mitt var skjótt í leik
Til klippen i dens vælde
Dýrðlegt er að sjá (Við jarðarför Jóns Sighvatssonar)

Hulduljóða getur Jónas fyrst í bréfi til Konráðs Gíslasonar 6.3.'41, og hafði skáldið þau í smíðum allt til æviloka.

Vísurnar Sumarhret og Molla ritar Jónas í bréfi til Brynjólfs Péturssonar 8.10.'41 og þar segist hann hafa gert veðurvísur "stundum í sumar". Vegna þessara orða eru vísurnar Sunnanvindur, Niðaþoka og Hart vor, sem einvörðungu eru til í handriti frá 1845, settar hér í tímaröðina. Síðastnefndu vísuna, Hart vor, segir Páll Melsteð yngri í bréfi til séra Valdimars Briems 5.5.1897, að Jónas hafi ort í maímánuði 1829.

Fjallið Skjaldbreiður er ekki til í eldra eiginhandarriti en frá vetrinum 1845. Samkvæmt ferðadagbók skáldsins frá sumrinu '41 verður að teljast vafasamt að kvæðið hafi verið ort við rætur Skjaldbreiðs þá um sumarið, eins og stundum hefur verið ætlað.

Vísan Skáldið mitt var skjótt í leik er til í uppkasti, illlæsilegu. Hún var prentuð fyrst, í nokkuð breyttri gerð, í frumútgáfu ljóðmæla Jónasar.
Til baka

1842

Hóglega, hæglega (Sólsetursljóð)
Grunar þig ekki að eg uni
Útsynningur eina nótt
Ólafur þaut á annan bæ
Dátt er að vaka dag og nótt
Festingin víða, hrein og há
Þökk sé þér, guð! (Í sumardagsmorguninn fyrsta)
Úti sat und hvítum (Magnúsarkviða)
Så glæd dig ved din himmelblomst (Ved efterretningen om mag. S. Drejers død)
Leiður er mér sjávar sorti (Guðmundur kaupmaður Guðmundsson)
Gleðji þig guðsstjörnur (Til herra Finns Magnusen)
Yndisbesta elskan mín (Meyjarhjarta)
Fagurljósa lokkasafni (Hárið)
Valdi! virstu nú halda
Út um móinn enn er hér (Vornæðingur)
Feikna þvaður fram hann bar (Málsvörn)
Ferðbúinn þegar fjallatinda
Dvalins leiku hylur hér

Í ferðakver sitt frá sumrinu 1840 hefur Jónas ritað upp tvær hendingar úr Magnúsarkviðu, en hún kom fyrst út á prenti í ágúst '42.

Veðurvísan Vornæðingur er til í eiginhandarriti frá 1842-43, en gæti hugsanlega verið frá sumrinu '41 (sbr. aths. við það ár hér í skránni).

Að líkindum er fjórða vísa Dvalins leiku hylur hér eftir Halldór Sigfússon.
Til baka

1843

Ungur var eg, og ungir (Grátittlingurinn)
Ástkæra, ylhýra málið (Ásta)
Svei þér, andvakan arga! (Andvökusálmur)
Þokan yfir vík og vogi (Sæunn hafkona)
Drottinn gaf og hann drottinn tók
Stóð eg úti' í tunglsljósi (Álfareiðin)
Hvítur í lofti ljúfu (Strandsetan)
Ganga gullfætt (Næturkyrrð)
Bræður munu berjast (Kveðja til Uppsalafundarins 1843)
Naha, naha! (Skrælingjagrátur)
Himmel i øjet bæved'
Fellur vel á velli (Sláttuvísa)
Fífilbrekka! gróin grund! (Dalvísa)
Hvað margir vóruð þér á þingi?
Fyrrum meðan ég þekkti þig
Mál er nú af hróðri hyggja
Rassar! sem rákuð út
Der lød en yndig sang
Flýti soppa fellir snar

Kvæðin Grátittlingurinn, Ísta og Andvökusálmur eru ekki til í eiginhandarriti og birtust fyrst á prenti í Fjölni 1843. Er ekki ósennilegt að Jónas hafi haft þau í farangri sínum frá Íslandi haustið '42, og eru þau þá að líkindum ort árin 1841-42. Hið sama gæti átt við um Heine-útleggingarnar Ílfareiðin, Strandsetan, Næturkyrrð og Sæunn hafkona. Þær birtust fyrsta sinni í Fjölni '43 og eru ekki til í eiginhandarriti. Í bréfi til Jóns Sigurðssonar 2.3.'42 segist Páll Melsteð yngri hafa séð hjá Jónasi "nokku r smákvæði eftir Heine" og gæti þar verið um þessar þýðingar að ræða.
Til baka

1843-1844

Berst mér þá hjarta [Úr leikritinu "Dauði Karls fimmta"]
Hundskinnsbjálfaherðari
Þrætir þefjahreytir (Þrætir)
Mathias, min unge taler
Vi sad om aftenbordet (Blomsterkampen i Sorø)

Til baka

1844

Var du hen hos Valløs piger
Sunndagskvöldið sjöunda' eg
Konráð Gísla kundur hýr
Sæll og glaður, séra minn (Ljóðabréf)
Lækur rennur í lautu (Illur lækur eða Heimasetan)
Ljúfi! gef mér lítinn koss (Kossavísa)
Eilífur snjór í augu mín (Alsnjóa)
Ja, vidste min moder hvor mangefold (Efter assembléen)
Af vejen, høviske piger og mænd! (Gravsang)
Nú andar suðrið sæla vindum þýðum (Ég bið að heilsa!)
Seg oss lengur sögu
Þá sastu úti undir húsagarði
Ána, kána (Skrælingjaþing)
Hvur hefur garfað heitið mitt
Smámey! fegursta bæjarblóm! (Allsherjargoðinn)
Aldrei sá eg mjórri mann
Svarblá alda sogar mig (Ólund 2 og ólund 3 og 15 eru nú)
Þegar þú kemur þar í sveit (Ein velmeint bænaráminning)
Ó, þú jörð
Dæmringen er velgørende for øjnene
Nautgæfa fóðurgrasið grær (Hugnun)
Aflmikill stormur yfir hafið skríður
Veit eg það fyrir vissu nú
Hví skyldi ég ei vakna við
Allt hefi ég af öfum mínum (Líkur sínum)
Illa er mér við óleik þinn (Bágindi)
Hafaldan háa! (Formannsvísur)
Dirri litli dreptu "sig"
Ég veit það eitt að enginn átti
Kærðu þig ekki neitt um neitt
Ein er upp til fjalla (Óhræsið!)
Enginn grætur Íslending (Stökur)
Eilífur guð mig ali (Sólhvörf)
Jólum mínum uni ég enn (Jólavísa)
Til dig, o elskelige! (Tak for Snedronningen)

Vísan Dirri litli dreptu "sig" er til í uppkasti og virðist vera drög að gamanvísunum Dóri litli dreptu yður, en þær eru ekki varðveittar í eiginhandarriti og komu ekki á prent fyrr en eftir lát Jónasar.
Til baka

1844-1845

Öllum fyrir Ingólfur sér opinn geiminn
Þar sem háir hólar
Uppi stóð Kain
Komið er að dyrum (Grenið)
Ástarstjörnu/ yfir Hraundranga (Ferðalok)
Ég skal kenna þér að þjóna (Óskaráð)
Bessi á sér berhross (Síra Bessi)
Hver er hinn ungi (Quis multa gracilis)
Bósi! geltu, Bósi minn! (Bósi)
Friðar biðjum Þorkeli þunna (Þorkell þunni)
Halli vesli, heyrðu mér (Hallgrímur veslingur)
Að vaði liggur leiðin
Fegin í fangi mínu
Márinn hann vita vildi hvað (Márinn forvitni)
Lán, er vilt ei láta mér
Ómur alfagur
Vorið góða, grænt og hlýtt
Hlegið var og sungið (Kveðið í útlegð)

Til baka

1845

Svo rís um aldir árið hvurt um sig
Tinda fjalla/ áður alla (Vorvísa)
Fædd er eg þar sem fjallatindur (Arngerðarljóð)
Hraparlegt ólán, að á hvítasunnu (Ólán!)
Í eg mér kvæðaefni mörg
Eg er kominn upp á það (Sparnaður)
Ljós er alls upphaf
Hispursmey stóð við ströndu
Dönum verður hér allt að ís
Mér finnst það vera fólskugys
Suður fórumk um ver
Yfir dal, yfir sund (Einbúinn)
Sól rís sæl (Strit)
Að utan og sunnan (Ein nýgjörð og gamansöm bindindisvísa)
Byr um gráð þig beri (Leiðarljóð)
Riðum við fram um flæði (Annes og eyjar - Ólafsvíkurenni)
Yst á Hornströndum heitir (Annes og eyjar - Hornbjarg)
Tíbrá frá Tindastóli (Annes og eyjar - Drangey)
Bræðurnir sigldu báðir (Annes og eyjar - Kolbeinsey)
Ég uni mér ekki' út í Máney
Austast fyrir öllu landi
Suðursveit er þó betri
Efst á Arnarvatnshæðum
Meðan Hestklettur heldur
Upp undir Arnarfelli
Við Sogið sat eg í vindi
Tindrar úr Tungnajökli
Veit eg út í Vestmannaeyjum
Leiði minnar móður
Sem þá á vori sunna hlý

Til baka

VIÐAUKI

Hér fer sá kveðskapur Jónasar sem honum hefur verið eignaður en ekki er til í eiginhandarritum hans og birtist ekki fyrr en að honum látnum, aðallega eftir minni manna. Þó var erindið Når gravens lynglimt prentað 1841, en án höfundarnafns; það er sett hér í viðaukann, því telja má ólíklegt að annar en Jónas geti verið höfundur þess, eins og Matthías Þórðarson hefur bent á.

Umsagnir heimildarmanna að kvæðum og vísum eru látnar ráða röðinni.

Úr æsku

Buxur, vesti, brók og skó
Í fjósið er svo furðu langt

Til baka

Frá Bessastaðaárum

Eg á bágt
Benedikt Scheving skæður
Magnús, vinur! legg og lið
Skeifi skollafótur!
Hjörleifs reiði ríður mér á slig
Ef hann sendir englamergð
Æ! hvað níðir svanna sá

Til baka

Reykjavíkurárin fyrri

Íslendingurinn ætla ég sé
Vi her anledning ser til glæde

Til baka

Kaupmannahafnarárin fyrri

Der sang en fugl bag skyens ryg
Við sem annars lesum lögin
Pósturinn er sálaður sunnan

Vísurnar Der sang en fugl er örðugt að tímasetja og gætu þær rétt eins verið frá öðrum árum í ævi skáldsins.
Til baka

Reykjavíkurárin síðari

Bóndinn situr á bæjarstétt
Husker du våren i al dens pragt
Du lille flok i fjerne nord
Eins og Fönix úr öskunni
Skáldið mitt var skjótt í leik
Útsynningur ygglir sig
Í gær reið þreyttur heim í hlað
Er hann að syngja enn sem fyrr
Vona eg dúna dreka lín
Når gravens lynglimt om vor isse blinke
Tíkarmangi! Tíkarmangi!
Litla Dóra, litla Dóra
Hér er landið frjótt og frítt

Til baka

Kaupmannahafnarárin síðari

Efnið fór, en andinn þraut
Dóri litli, dreptu yður

Til baka


[Aðalvalmynd] [Ljóð] [Sögur] [Æviskrá] [Dagbækur] [Bréf] [Náttúruvísindi]