| Nú andar suðrið sæla vindum þýðum, |
| á sjónum allar bárur smáar rísa |
| og flykkjast heim að fögru landi Ísa, |
| að fósturjarðar minnar strönd og hlíðum. |
| Ó! heilsið öllum heima rómi blíðum |
| um hæð og sund í drottins ást og friði; |
| kyssi þið, bárur! bát á fiskimiði, |
| blási þið, vindar! hlýtt á kinnum fríðum. |
| Vorboðinn ljúfi! fuglinn trúr sem fer |
| með fjaðrabliki háa vegaleysu |
| í sumardal að kveða kvæðin þín! |
| Heilsaðu einkum ef að fyrir ber |
| engil með húfu og rauðan skúf, í peysu; |
| þröstur minn góður! það er stúlkan mín. |