| Stóð eg úti' í tunglsljósi, stóð eg úti' við skóg, |
| stórir komu skarar, af álfum var þar nóg; |
| blésu þeir á sönglúðra og bar þá að mér fljótt |
| og bjöllurnar gullu á heiðskírri nótt. |
| Hleyptu þeir á fannhvítum hestum yfir grund, |
| hornin jóa gullroðnu blika við lund; |
| eins og þegar álftir af ísa grárri spöng |
| fljúga austur heiði með fjaðraþyt og söng. |
| Heilsaði hún mér drottningin og hló að mér um leið, |
| hló að mér og hleypti hestinum á skeið. |
| Var það út af ástinni ungu sem eg ber? |
| eða var það feigðin sem kallar að mér? |