| Austur fyrir fjall nú ég ferðast í huga |
| og finn þar á völlunum silfurtæran hljóm. |
| Ég heyri nú þytinn þriggja áratuga |
| þíðan mér segja með kliðmjúkum róm; |
| á Hvolsvelli finna má fold auðuga |
| því fegurst á landinu gróa þar blóm. |
| Á góðviðrisdegi þaðan gefur að líta |
| Gunnars bleiku akra og slegin tún. |
| Hagana græna þar hjarðirnar bíta |
| í Hlíðinni leika sér folöldin brún. |
| En það var sem í gær er á götu að kríta |
| glaðlynd í "parís" var telpa nefnd Sigrún. |
| Já, víst var það hún með vinkonur sínar |
| og vel mátti heyra hvað hlegið var dátt. |
| Lipurt hún hoppaði og flétturnar fínar |
| flöksuðu um hálsinn, og þá var nú kátt. |
| Hve glatt væri Sigrún um göturnar þínar |
| að ganga á kvöldin saman tvö sátt! |
| Ó Sigrún! Af kvenþjóð ertu kosturinn mesti |
| og Hvolsvallar sértu sómi og ljós. |
| Auðlegð og gæfu aldrei þig bresti |
| og ávallt þú verðir sem fegursta rós. |
| Mynd þína í hugarfylgsnum ég festi |
| og færi þér í ljóði allt þetta hrós. |